Z 27. miejsca po pierwszej serii ... po tytuł mistrza świata

Oglądanie wczorajszego konkursu skoków narciarskich na normalnej skoczni, o tytuł mistrza świata w Seefeld, rozpocząłem od drugiej serii. To, co zobaczyłem na ekranie telewizora nie napawało optymistycznie. Z informacji, które przekazywali dziennikarze wiało pesymizmem. Nic w tym dziwnego, gdy po pierwszej serii skoków nasi najlepsi skoczkowie zajmowali bardzo odległe miejsca. Był to dla naszych skoczków, konkurs ostatniej szansy, ponieważ w drużynówce i na dużej skoczni niczego nie zdobyli.

Po pierwszej serii Dawid Kubacki zajmował 27. miejsce, a Kamil Stoch był 18.

To nie były normalne zawody, ale też nic nadzwyczajnego nie wydarzyło się. W tym konkursie role na skoczni rozdawał wiatr, a jury w żaden sposób na to nie reagowało. Wielu powie, że to skandal, widząc, jak odpowiedzialni za przeprowadzenie zawodów nie reagują w odpowiednim czasie, gdy w konkursie o mistrzostwo świata, w ścisłej czołówce konkursu znajdują się zawodnicy, którzy nigdy się w takiej sytuacji nie znajdowali, a nawet nie zdobywali punktów w konkursach Pucharu

W takich warunkach nie powinno przeprowadzać się konkursów, w których rywalizuje się o medale wielkich imprez. Przecież to nienormalne, gdy czołowi zawodnicy Pucharu Świata zajmują miejsca pod koniec "30", a niektórzy nawet nie zdołali się do niej dostać. Właśnie ten ostatni przypadek stał się udziałem Piotra Żyły (33 miejsce).

Reakcje po tej fazie konkursu najlepiej ilustruja słowa Adama Małysza: 
"Chłopaków było stać na to, żeby wygrać w równych warunkach. Dlatego byli rozgoryczeni i wściekli po pierwszej serii. Zresztą, było to widać po reakcjach Stefana Horngachera. W życiu nie widziałem, żeby tak się zachowywał. Po prostu szalał. Chłopaków prosił, żeby się skoncentrowali, a sam niemalże wariował"

Po loteryjnej pierwszej serii na czele był Kobayashi (104,5 pkt). Drugi był Geiger (102,4 pkt), a trzeci Jelar (99,6 pkt). Druga seria przebiegła szybko. Jednak w drugiej serii, im bliżej końca zawodów, tym padał coraz bardziej intensywny śnieg, a kolejni zawodnicy nie wytrzymywali presji zawodów.

W drugiej serii Polacy bardzo szybko zameldowali się na skoczni. Jako drugi pojawił się Hula. Polak skoczył 100 m. Po kilku minutach do swojej próby podszedł Kubacki. Oddał doskonały, jak potem okazało się, najdłuższy skok w konkursie na odległość 104,5 m. Tym skokiem Kubacki wyszedł na prowadzenie w zawodach. Niedługo potem na belce zameldował się Kamil Stoch. Skoczył 101,5 m i został sklasyfikowany tuż za Kubackim.

Konkurs trwał w najlepsze, a Kubacki ze Stochem cały czas zajmowali pierwsze i drugie miejsce. Można było odnieść wrażenie, patrząc na stojącego Kubackiego pod planszą zwycięzców, że czeka, aż ktoś zmieni go w tym miejscu?  Jednak nic takiego nie stało się, aż do końca konkursu. To niewiarygodne, aby z 26. i 19. miejsca skoczyć na 1. i 2. miejsce konkursu o tytuł mistrza świata.

Dawid Kubacki zdobył złoty medal, a Kami Stoch srebrny medal mistrzostw świata w skokach narciarskich na normalnej skoczni. Podium uzupełnił Stefan Kraft (Austria). Jeszcze nigdy nie zdarzyło się, aby dwaj Polacy stali na podium jednego konkursu mistrzostw świata. O tym konkursie będzie się pamiętać latami.