Złota Justysia Wielka

Justyna Kowalczyk zdobyła złoty medal olimpijski na Igrzyskach w Soczi w swojej koronnej konkurencji 10 km stylem klasycznym. Wyprzedziła następną na mecie Charlotte Kalla o 18,4 sekundy. Brązowy medal zdobyła Therese Johaug, która straciła do Justyny aż 28,3 sekundy. Marit Bjørgen największa konkurenta Justyny Kowalczyk, którą wielu typowało do zwycięstwa w tym biegu, zajęła 5. miejsce, tracąc do Polki aż 33,4 sekundy. 

Warunki w trakcie biegu były bardzo ciężkie ze względu na wysoką temperaturą. Wiele zawodniczek biegło w koszulkach z krótkim rękawkiem i bez czapek. Śnieg na trasie w niczym nie przypominała śniegu do jakiego przyzwyczajone są zawodniczki. 

W tych ciężkich warunkach Polka czuła się, jak ryba w wodzie, chociaż pod koniec biegu warunki na trasie również dały się we znaki naszej mistrzyni. Na mecie Justyna powiedziała 

"... końcówkę praktycznie maszerowałam, nie dałam już rady biec. ..."

O wielkiej determinacji Polki niech świadczą słowa, które wypowiedziała po biegu przed kamerami TVP1

"... Dziękuje tym wszystkim, którzy nie chcieli żebym biegła, tym którzy we mnie nie wierzyli. W ten sposób mnie zmobilizowali do walki o tego startu ..."

To był prawdziwy nokaut, tym bardziej, że Justyna startowała z ciężką kontuzją stopy. 

Cała sportowa Polska była pełna obaw przed tym biegiem. Sztab naszej mistrzyni i sama Justyna trzymali nas w niepewności aż do chwili startu. Tym bardziej radość w całej Polsce jest wielka. 

Justyna zdobywając 5. medal w trakcie swoich startów na igrzyskach, w tym drugi złoty medal olimpijski, przeszła do historii polskiego sportu olimpijskiego jako najwybitniejszy sportowiec w historii ... a przecież nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa.